دانستنی های ادویه
در هنر آشپزی، کلمه ادویه به هر قسمت خشک شده گیاه اطلاق می شود، به جز برگ هایی که برای طعم دادن و طعم دادن به دستور غذا استفاده می شود، اما به عنوان ماده اصلی استفاده نمی شود. اما چرا اغلب به برگ های خشک شده ادویه نه نمی گویید؟ زیرا برگ گیاهانی که به صورت خشک استفاده می شود از گیاهان دارویی محسوب می شود. هر قسمت دیگر گیاه اعم از پوست خشک، ریشه، دانه، سرشاخه یا هر قسمت دیگری از گیاه به جز برگ، ادویه محسوب می شود. امروزه هند بزرگترین مصرف کننده، تولید کننده و صادر کننده ادویه جات در جهان است و ادویه های هندی جزو بهترین و با کیفیت ترین ادویه جات در جهان هستند.
تاریخچه ادویه ها
تجارت ادویه در سراسر شبه قاره هند در اوایل دهه 2000 با دارچین و فلفل سیاه و در شرق آسیا با گیاهان و فلفل آغاز شد و توسعه یافت. مصریان از برخی گیاهان دارویی برای مومیایی کردن مردگان خود استفاده می کردند و این جست و جو توسط مصریان به تجارت جهانی ادویه ها منجر شد. کلمه ادویه از کلمه فرانسوی قدیم espice گرفته شده است که به epice تبدیل شده و از ریشه لاتین spec آمده است، نامی که به انواع مختلف گیاهان معطر و دارویی اشاره دارد. تا سال 1000 قبل از میلاد، سیستم های دارویی گیاهی در چین، کره و هند کشف شد. کاربرد اصلی گیاهان و ادویه جادویی، شفابخشی، مراسم مذهبی و غیره بود.
اولین سوابق مکتوب ادویه ها از فرهنگ های مصر باستان، چین و هند آمده است. مورخان بر این باورند که جوز هندی که از جزایر باندا در جنوب شرقی آسیا سرچشمه می گیرد، در قرن ششم قبل از میلاد وارد اروپا شد. بازرگانان اندونزیایی از طریق چین، هند، خاورمیانه و سواحل شرقی آفریقا سفر می کردند و بازرگانان عرب مسیرهای خاورمیانه و هند را تسهیل می کردند و شهر بندری اسکندریه مصر را به مرکز اصلی تجارت ادویه تبدیل می کردند.
ادویه جات یکی از پرمصرف ترین و گران ترین محصولات در اروپای قرون وسطی است که رایج ترین آنها فلفل سیاه، دارچین، زیره، جوز هندی، زنجبیل و میخک است. تخمین زده می شود که در اواخر قرون وسطی سالانه حدود 1000 تن فلفل و 1000 تن دیگر ادویه جات معمولی به اروپای غربی وارد می شد که تخمین زده می شود سالانه 1.5 میلیون نفر غلات عرضه کنند.
پس از قرون وسطی، اسپانیا و پرتغال به یافتن راه های جدیدی برای تجارت ادویه جات و سایر محصولات ارزشمند آسیایی علاقه مند شدند. کنترل مسیرهای تجاری و مناطق تولید ادویه یکی از دلایل اصلی سفر ملوانان پرتغالی به هند در سال 1499 بود. قدرت نظامی به پرتغالی ها اجازه داد تا کنترل خطوط دریایی هند را به دست بگیرند و بدین ترتیب تجارت ادویه را تسهیل کرد.
در قرن های اخیر ادویه های جدیدی مانند فلفل، فلفل تند، وانیل و شکلات وارد بازار ادویه شده است. این پیشرفت، قاره آمریکا را به یکی از مقاصد تجارت ادویه در قرن نوزدهم تبدیل کرد.
ادامه مطلب